Hoog tijd om nog eens een teken van leven te geven! Het gaat hier nog steeds wel, met uiterst drukke dagen de laatste week. Zoals aangekondigd was ik afgelopen weekend op teambuildingstweedaagse in Wenen. In vergelijking met mijn vorig bezoek was het een en al kerstsfeer daar. Ondanks het feit dat het over de koppen lopen was, toch enige gezelligheid in onze kille harten, voornamelijk veroorzaakt door gluhwein, orangenpunch en andere opgewarme dingen van bedenkelijke kwaliteit.

Op zaterdagavond besloten we maar eens een stapje in de wereld te zetten, maar dat liep niet geheel van een leien dakje. Het Mexicaans cafe waar we eerst waren was nog te doen, maar toen we later in een club belanden liep het enigzins fout. Ze speelden er enkel Russische zigeunermuziek, en mijn jas stinkt nog steeds naar softdrugs allerhande. Maar bon, het heeft toch iets: uitgaan met een Duitser, een Spanjaard, twee gescheiden Tsjechische vrouwen, en een Slovaakse. De rest van het gezelschap was toen al gaan slapen, het bestond voorts uit een Siciliaan, Salvatore, en meisjes van Tsjechoslovaakse afkomst.

Op zondag was ik eerder vermoeid, en hebben we dus maar een zoektocht naar echte Italiaanse koffie gehouden, en Schonbrun en het Hundertwasserhaus bezocht. Op de trein naar huis heb ik nog leren kaarten met een Tsjechisch kaartspel, een nogal rare variant van hetgeen we bij ons gewoon zijn.

Sinds maandag heb ik ook bezoek van enkele Noorderburen op het werk, en een nieuwe collega, Daan, afkomstig van Zonhoven. De Nederlanders zijn wel een pak serieuzer dan de Engelsen van twee weken terug, en met de Nederlandse trainster die ons tot en met 22 december onder handen neemt ontsponnen er al snel enkele conflictjes, met name over net iets te lange lunchpauzes en het te stellen van te uitdagende vragen. Maar goed, tussen 3 en 12 januari ga ik zelf naar Amsterdam voor het vervolg, een beetje de mensen te vriend houden kan dus geen kwaad.

Een leuk idee, dat voor alle duidelijkheid niet van de Hollanders kwam, was een diner met het hele team op dinsdag, in een Belgisch aandoend restaurant en veruit het beste in Brno als ik de kritieken mag geloven. Nadien kwamen er nog enkele mensen op het briljante idee om naar een nabijgelegen club te trekken, zodat ik nu nog steeds enigzins moe ben. Maar niet getreurd, morgen is het al weekend!

Yeah But!!

Andermaal Goeiendag,

Ik ben intussen een maand in Tsjechie, en de balans is uiterst positief. Vorig weekend was er mijn debuut in het zaalvoetbalploegje van mijn werk, dat voor de gelegenheid bestond uit een Algerijn, een Kameroener, twee Portugezen en mezelf. De tegenstand besloeg zo ongeveer heel Noord-Afrika, en ook een verdwaalde Tsjech. Zeker voor herhaling vatbaar, al ging het er soms wel wat ruw aan toe, hetgeen ik maar zal wijten aan culturele verschillen.

Afgelopen werkweek stond vervolgens in het teken van training, ditmaal gegeven door kerels uit Londen. Eerst twee, Simon en Denon, de laatste een heftig supporter van godbetert West Bromwich Albion. Op donderdag kwamen er nog twee anderen over om de training, nog steeds in verzekeringswezen, te vervolledigen. Aangezien donderdag ook meteen hun laatste avond was, wilden ze gaarne het lokale uitgaansleven ontdekken, en daar wilden ikzelf en een paar van mijn collega`s maar al te graag bij helpen. Ook de teamleader zoals we dat hier noemen, Pavla, zag dat wel zitten.

Voor iemand die uit Londen komt is het leven hier zo ongeveer gratis, en dus werd het een gigantisch zuipen op kosten van de trainers. Het eindigde in een club om een uur of vier `s morgens, al waren we wel twee zatte Engelsen kwijt gespeeld die wilden gaan Blackjacken in 1 van de vele casino`s hier. De mannen moesten er om 6u al terug uit om hun vliegtuig te halen, ik weet echter nog niet of dat ook gelukt is. In elk geval een ontzettend leuke week gehad met hen, want ze waren ook nog is uitermate interessant wat betreft hun vakgebied. Vrijdag was voor mij ook wel een ietwat lastige dag, maar goed, ik ben er nog steeds. In de loop van december zullen ook enkele Nederlanders hun opwachting maken om ons te trainen. Nu kunnen Nederlanders zo mogelijk nog minder goed zuipen dan Britten, dus het zou er andermaal jolig aan toe kunnen gaan.

Vandaag ben ik met Sergio, flatgenoot Andreas, en Pools-Deense Monika naar Austerlitz getrokken, voor een reconstructie van 1 of andere veldslag tijdens een Napoleontische oorlog. Niet meteen mijn favoriete bezigheid, maar een verblijf in het buitenland brengt al eens nieuwe dingen of uitstapjes met zich mee, en dit was daar een treffend voorbeeld van. Vanavond staat er nog een Portugees maal op het programma, kan moeilijk slecht zijn denk ik zo. En volgende weekend alweer naar Wenen als teambuildingactiviteit. Mooi zo!