Hoog tijd om nog eens een teken van leven te geven! Het gaat hier nog steeds wel, met uiterst drukke dagen de laatste week. Zoals aangekondigd was ik afgelopen weekend op teambuildingstweedaagse in Wenen. In vergelijking met mijn vorig bezoek was het een en al kerstsfeer daar. Ondanks het feit dat het over de koppen lopen was, toch enige gezelligheid in onze kille harten, voornamelijk veroorzaakt door gluhwein, orangenpunch en andere opgewarme dingen van bedenkelijke kwaliteit.
Op zaterdagavond besloten we maar eens een stapje in de wereld te zetten, maar dat liep niet geheel van een leien dakje. Het Mexicaans cafe waar we eerst waren was nog te doen, maar toen we later in een club belanden liep het enigzins fout. Ze speelden er enkel Russische zigeunermuziek, en mijn jas stinkt nog steeds naar softdrugs allerhande. Maar bon, het heeft toch iets: uitgaan met een Duitser, een Spanjaard, twee gescheiden Tsjechische vrouwen, en een Slovaakse. De rest van het gezelschap was toen al gaan slapen, het bestond voorts uit een Siciliaan, Salvatore, en meisjes van Tsjechoslovaakse afkomst.
Op zondag was ik eerder vermoeid, en hebben we dus maar een zoektocht naar echte Italiaanse koffie gehouden, en Schonbrun en het Hundertwasserhaus bezocht. Op de trein naar huis heb ik nog leren kaarten met een Tsjechisch kaartspel, een nogal rare variant van hetgeen we bij ons gewoon zijn.
Sinds maandag heb ik ook bezoek van enkele Noorderburen op het werk, en een nieuwe collega, Daan, afkomstig van Zonhoven. De Nederlanders zijn wel een pak serieuzer dan de Engelsen van twee weken terug, en met de Nederlandse trainster die ons tot en met 22 december onder handen neemt ontsponnen er al snel enkele conflictjes, met name over net iets te lange lunchpauzes en het te stellen van te uitdagende vragen. Maar goed, tussen 3 en 12 januari ga ik zelf naar Amsterdam voor het vervolg, een beetje de mensen te vriend houden kan dus geen kwaad.
Een leuk idee, dat voor alle duidelijkheid niet van de Hollanders kwam, was een diner met het hele team op dinsdag, in een Belgisch aandoend restaurant en veruit het beste in Brno als ik de kritieken mag geloven. Nadien kwamen er nog enkele mensen op het briljante idee om naar een nabijgelegen club te trekken, zodat ik nu nog steeds enigzins moe ben. Maar niet getreurd, morgen is het al weekend!
Thursday, December 14, 2006
Saturday, December 02, 2006
Yeah But!!
Andermaal Goeiendag,
Ik ben intussen een maand in Tsjechie, en de balans is uiterst positief. Vorig weekend was er mijn debuut in het zaalvoetbalploegje van mijn werk, dat voor de gelegenheid bestond uit een Algerijn, een Kameroener, twee Portugezen en mezelf. De tegenstand besloeg zo ongeveer heel Noord-Afrika, en ook een verdwaalde Tsjech. Zeker voor herhaling vatbaar, al ging het er soms wel wat ruw aan toe, hetgeen ik maar zal wijten aan culturele verschillen.
Afgelopen werkweek stond vervolgens in het teken van training, ditmaal gegeven door kerels uit Londen. Eerst twee, Simon en Denon, de laatste een heftig supporter van godbetert West Bromwich Albion. Op donderdag kwamen er nog twee anderen over om de training, nog steeds in verzekeringswezen, te vervolledigen. Aangezien donderdag ook meteen hun laatste avond was, wilden ze gaarne het lokale uitgaansleven ontdekken, en daar wilden ikzelf en een paar van mijn collega`s maar al te graag bij helpen. Ook de teamleader zoals we dat hier noemen, Pavla, zag dat wel zitten.
Voor iemand die uit Londen komt is het leven hier zo ongeveer gratis, en dus werd het een gigantisch zuipen op kosten van de trainers. Het eindigde in een club om een uur of vier `s morgens, al waren we wel twee zatte Engelsen kwijt gespeeld die wilden gaan Blackjacken in 1 van de vele casino`s hier. De mannen moesten er om 6u al terug uit om hun vliegtuig te halen, ik weet echter nog niet of dat ook gelukt is. In elk geval een ontzettend leuke week gehad met hen, want ze waren ook nog is uitermate interessant wat betreft hun vakgebied. Vrijdag was voor mij ook wel een ietwat lastige dag, maar goed, ik ben er nog steeds. In de loop van december zullen ook enkele Nederlanders hun opwachting maken om ons te trainen. Nu kunnen Nederlanders zo mogelijk nog minder goed zuipen dan Britten, dus het zou er andermaal jolig aan toe kunnen gaan.
Vandaag ben ik met Sergio, flatgenoot Andreas, en Pools-Deense Monika naar Austerlitz getrokken, voor een reconstructie van 1 of andere veldslag tijdens een Napoleontische oorlog. Niet meteen mijn favoriete bezigheid, maar een verblijf in het buitenland brengt al eens nieuwe dingen of uitstapjes met zich mee, en dit was daar een treffend voorbeeld van. Vanavond staat er nog een Portugees maal op het programma, kan moeilijk slecht zijn denk ik zo. En volgende weekend alweer naar Wenen als teambuildingactiviteit. Mooi zo!
Ik ben intussen een maand in Tsjechie, en de balans is uiterst positief. Vorig weekend was er mijn debuut in het zaalvoetbalploegje van mijn werk, dat voor de gelegenheid bestond uit een Algerijn, een Kameroener, twee Portugezen en mezelf. De tegenstand besloeg zo ongeveer heel Noord-Afrika, en ook een verdwaalde Tsjech. Zeker voor herhaling vatbaar, al ging het er soms wel wat ruw aan toe, hetgeen ik maar zal wijten aan culturele verschillen.
Afgelopen werkweek stond vervolgens in het teken van training, ditmaal gegeven door kerels uit Londen. Eerst twee, Simon en Denon, de laatste een heftig supporter van godbetert West Bromwich Albion. Op donderdag kwamen er nog twee anderen over om de training, nog steeds in verzekeringswezen, te vervolledigen. Aangezien donderdag ook meteen hun laatste avond was, wilden ze gaarne het lokale uitgaansleven ontdekken, en daar wilden ikzelf en een paar van mijn collega`s maar al te graag bij helpen. Ook de teamleader zoals we dat hier noemen, Pavla, zag dat wel zitten.
Voor iemand die uit Londen komt is het leven hier zo ongeveer gratis, en dus werd het een gigantisch zuipen op kosten van de trainers. Het eindigde in een club om een uur of vier `s morgens, al waren we wel twee zatte Engelsen kwijt gespeeld die wilden gaan Blackjacken in 1 van de vele casino`s hier. De mannen moesten er om 6u al terug uit om hun vliegtuig te halen, ik weet echter nog niet of dat ook gelukt is. In elk geval een ontzettend leuke week gehad met hen, want ze waren ook nog is uitermate interessant wat betreft hun vakgebied. Vrijdag was voor mij ook wel een ietwat lastige dag, maar goed, ik ben er nog steeds. In de loop van december zullen ook enkele Nederlanders hun opwachting maken om ons te trainen. Nu kunnen Nederlanders zo mogelijk nog minder goed zuipen dan Britten, dus het zou er andermaal jolig aan toe kunnen gaan.
Vandaag ben ik met Sergio, flatgenoot Andreas, en Pools-Deense Monika naar Austerlitz getrokken, voor een reconstructie van 1 of andere veldslag tijdens een Napoleontische oorlog. Niet meteen mijn favoriete bezigheid, maar een verblijf in het buitenland brengt al eens nieuwe dingen of uitstapjes met zich mee, en dit was daar een treffend voorbeeld van. Vanavond staat er nog een Portugees maal op het programma, kan moeilijk slecht zijn denk ik zo. En volgende weekend alweer naar Wenen als teambuildingactiviteit. Mooi zo!
Thursday, November 23, 2006
Leberkäse und Schnaps!
Ahoi,
Mijn activiteiten afgelopen weekend speelden zich op verplaatsing af, meerbepaald in Wenen, een uiterst gezellige en mooie stad op 110 km van Brno. Samen met mijn neef Michael, die op Erasmus is in Wien, verkende ik op vrijdag enkele naar verluid typisch Weense horecazaken, om aldaar noedelsuppe and kaiserschmarren (beiden ongetwijfeld compleet verkeerd gespeld) te schransen. Dat deed wel deugd, want het eten in Brno mag dan wel lekker zijn, de Tsjechen halen nog lang niet het niveau van de Oostenrijkers. Op zaterdag deden we een uitgebreide verkenning van ongeveer alles wat Wenen te bieden heeft, met nog enkele gastronomische ervaringen, namelijk Sachertorte en Wienerschnitzel.
Op zondag stond het sportief hoogtepunt van mijn weekend op het programma. We hadden immers het beestige idee om ons te mengen met de harde kern van Rapid Wien, om samen de busverplaatsing naar Red Bull Salzburg mee te maken: Die stad is op 300 km van Wenen, tijd genoeg dus om zat te worden op den bus. Althans voor de meesten. Toegegeven, de appellikeur die tijdens elke "schnapstour" in de bus aangeboden werd, smaakte best lekker, ondanks het ochtendlijke uur. Rapid verloor de wedstrijd met 4-0 en staat afgetekend laatste, maar ik vraag me af of er iemand van de harde kern is die daar van wakker ligt. Ze bleven immers heel de match lang liederen zingen die hen voorgekauwd werden door 1 of andere malloot met ne megafoon. Ik zat echt te hopen dat hij van zijn geimproviseerde stelling zou slagen, hetgeen helaas niet gebeurd is.
Na een terugreis met slechts twee rook- en plaspauzes had ik nog een half uur om mij richting station te reppen, om aldaar de nachttrein richting Warschau te nemen. In een grensdorpje tussen Oostenrijk en Tsjechie moest ik vervolgens overstappen op de trein naar Brno, hetgeen niet van een leien dakje liep, niet in het minst door de wel zeer communistische trekjes van het lokaal station en haar personeel. Of NMBS trekjes gecombineerd met een taal die ik niet spreek, we moeten de Belgische spoorwegen nu ook weer niet gaan ophemelen.
De werkweek verloopt intussen vlotjes, nog steeds in training. Opmerkelijk is dat ik sinds kort een Slovaakse collega heb die ook Nederlands spreekt. Ze heeft het geleerd door een jaar in Den Haag te werken, en door in de zomer op ne camping in Zuid-Frankrijk te werken. Indd weinig plaatsen waar meer Hollanders komen dan daar.
Voor dit weekend staat er een tripje naar Ostrava op het programma, als mede een pokeravond. En Borat is hier ook eindelijk uit, dus de volgende teambuildingsactiviteit van mijn afdeling is bij deze gekend!
Fred
Mijn activiteiten afgelopen weekend speelden zich op verplaatsing af, meerbepaald in Wenen, een uiterst gezellige en mooie stad op 110 km van Brno. Samen met mijn neef Michael, die op Erasmus is in Wien, verkende ik op vrijdag enkele naar verluid typisch Weense horecazaken, om aldaar noedelsuppe and kaiserschmarren (beiden ongetwijfeld compleet verkeerd gespeld) te schransen. Dat deed wel deugd, want het eten in Brno mag dan wel lekker zijn, de Tsjechen halen nog lang niet het niveau van de Oostenrijkers. Op zaterdag deden we een uitgebreide verkenning van ongeveer alles wat Wenen te bieden heeft, met nog enkele gastronomische ervaringen, namelijk Sachertorte en Wienerschnitzel.
Op zondag stond het sportief hoogtepunt van mijn weekend op het programma. We hadden immers het beestige idee om ons te mengen met de harde kern van Rapid Wien, om samen de busverplaatsing naar Red Bull Salzburg mee te maken: Die stad is op 300 km van Wenen, tijd genoeg dus om zat te worden op den bus. Althans voor de meesten. Toegegeven, de appellikeur die tijdens elke "schnapstour" in de bus aangeboden werd, smaakte best lekker, ondanks het ochtendlijke uur. Rapid verloor de wedstrijd met 4-0 en staat afgetekend laatste, maar ik vraag me af of er iemand van de harde kern is die daar van wakker ligt. Ze bleven immers heel de match lang liederen zingen die hen voorgekauwd werden door 1 of andere malloot met ne megafoon. Ik zat echt te hopen dat hij van zijn geimproviseerde stelling zou slagen, hetgeen helaas niet gebeurd is.
Na een terugreis met slechts twee rook- en plaspauzes had ik nog een half uur om mij richting station te reppen, om aldaar de nachttrein richting Warschau te nemen. In een grensdorpje tussen Oostenrijk en Tsjechie moest ik vervolgens overstappen op de trein naar Brno, hetgeen niet van een leien dakje liep, niet in het minst door de wel zeer communistische trekjes van het lokaal station en haar personeel. Of NMBS trekjes gecombineerd met een taal die ik niet spreek, we moeten de Belgische spoorwegen nu ook weer niet gaan ophemelen.
De werkweek verloopt intussen vlotjes, nog steeds in training. Opmerkelijk is dat ik sinds kort een Slovaakse collega heb die ook Nederlands spreekt. Ze heeft het geleerd door een jaar in Den Haag te werken, en door in de zomer op ne camping in Zuid-Frankrijk te werken. Indd weinig plaatsen waar meer Hollanders komen dan daar.
Voor dit weekend staat er een tripje naar Ostrava op het programma, als mede een pokeravond. En Borat is hier ook eindelijk uit, dus de volgende teambuildingsactiviteit van mijn afdeling is bij deze gekend!
Fred
Tuesday, November 14, 2006
Alweer geen inspiratie voor nen deftige titel
Tijd voor een nieuwe update: ik ben sinds vrijdag ingedeeld in mijn team, dat diensten uitvoert voor een groot Amerikaans verzekeringsbedrijf. In die hoedanigheid krijg ik momenteel een week training in verzekeringen.
De samenstelling van mijn team ziet er als volgt uit: Een Tsjechische vrouw als teamleader, met een Duitssprekende afdeling onder haar bestaande uit vijf Tsjechische meisjes en een manspersoon van dezelfde nationaliteit. De afdeling Southern Europe bestaat voorlopig uit een Spaanse player, Sergio, en een Siciliaan die ik nog niet ontmoet heb omdat hij in Milaan zit. de afdeling Northern Europe bestaat uit Frederik Borgers (wielrenners spreken graag over zichzelf in de derde persoon enkelvoud) en Mary, zie vorige blog. Vanaf morgen komt er ook een Pools meisje bij voor deze afdeling. Meer nog, het Pools meisje komt tijdelijk op onze flat wonen, omdat ze nog niets definitief voor haar hebben gevonden. Dat houdt concreet in dat ik vanaf heden nog maar over 1 bed beschik, in plaats van de twee vereist voor mensen van mijn lengte. Maar goed, het is slechts tijdelijk en intussen kan er wat orde gezet worden. Als Polen morgen wint vliegt ze sowieso.
Wat betreft mijn team, er is plaats voor ongeveer 50 mensen, er gaan dus de komende maanden nog heel wat mensen bijkomen, waardoor ik meteen een van de meer ervaren krachten ga worden.
Het afgelopen weekend bestond uit een aantal handelingen (nee maar): op zaterdag ging ik eerst over tot de aankoop van een kleine pokerset, om s'avonds te gaan aperitieven bij mijn grote baas, samen met twee andere trainees. Toch wel een goed gevoel, zo`n horizontale organisatie. Op zondag kwamen 4 Tsjechen dineren in onze flat, waarbij ik voor het eerst Tsjechische wijn proefde, niet eens zo slecht. De pokerset werd meteen ook uitgetest, maar er werd nog niet voor geld gespeeld. Anyway, het sloeg redelijk aan en dus verheug ik mij alvast op een aantal toekomstige en onzekere inkomsten. Zowel zaterdag als zondag werden afgesloten met een paar "pivo's" in een lokale kroeg. En dat zou er de komende dagen nog wel is kunnen inzitten!
De samenstelling van mijn team ziet er als volgt uit: Een Tsjechische vrouw als teamleader, met een Duitssprekende afdeling onder haar bestaande uit vijf Tsjechische meisjes en een manspersoon van dezelfde nationaliteit. De afdeling Southern Europe bestaat voorlopig uit een Spaanse player, Sergio, en een Siciliaan die ik nog niet ontmoet heb omdat hij in Milaan zit. de afdeling Northern Europe bestaat uit Frederik Borgers (wielrenners spreken graag over zichzelf in de derde persoon enkelvoud) en Mary, zie vorige blog. Vanaf morgen komt er ook een Pools meisje bij voor deze afdeling. Meer nog, het Pools meisje komt tijdelijk op onze flat wonen, omdat ze nog niets definitief voor haar hebben gevonden. Dat houdt concreet in dat ik vanaf heden nog maar over 1 bed beschik, in plaats van de twee vereist voor mensen van mijn lengte. Maar goed, het is slechts tijdelijk en intussen kan er wat orde gezet worden. Als Polen morgen wint vliegt ze sowieso.
Wat betreft mijn team, er is plaats voor ongeveer 50 mensen, er gaan dus de komende maanden nog heel wat mensen bijkomen, waardoor ik meteen een van de meer ervaren krachten ga worden.
Het afgelopen weekend bestond uit een aantal handelingen (nee maar): op zaterdag ging ik eerst over tot de aankoop van een kleine pokerset, om s'avonds te gaan aperitieven bij mijn grote baas, samen met twee andere trainees. Toch wel een goed gevoel, zo`n horizontale organisatie. Op zondag kwamen 4 Tsjechen dineren in onze flat, waarbij ik voor het eerst Tsjechische wijn proefde, niet eens zo slecht. De pokerset werd meteen ook uitgetest, maar er werd nog niet voor geld gespeeld. Anyway, het sloeg redelijk aan en dus verheug ik mij alvast op een aantal toekomstige en onzekere inkomsten. Zowel zaterdag als zondag werden afgesloten met een paar "pivo's" in een lokale kroeg. En dat zou er de komende dagen nog wel is kunnen inzitten!
Thursday, November 09, 2006
haai faaive!
Ahoi,
Met mij alles goed, dank u. Alvorens mijn prefessionele loopbaan aan te vatten, zoals dat in proper Nederlands heet, maakte ik van mijn laatste weekenddag, zondag dus, gebruik om mezelf buiten te sluiten in mijn appartement. De gevolgen waren gelukkig niet al te erg, mits mijn flatgenoot zondagavond nog aankwam en mij terug kon binnenlaten. Van de verplichte uitstap richting stadscentrum maakte ik dan maar gebruik om een paar Tsjechen te bezoeken op hun kot, kennissen van Lenka en dus nu ook van mij. Dit leerde mij alvast dat Tsjechen wel houden van een gokje, zowel wat betreft sportwedstrijden als het serieuzere werk, of te wel poker. Als dat geen perspectieven biedt! Na er wat meer op te zijn gaan letten, ken ik hier ook al drie plaatsen waar kan ingezet worden op matchen uit de Belgische competitie. Ook altijd handig voor als Panorama is wil langskomen.
Het werk dan. Sinds maandag ben ik in training, samen met drie andere nieuwkomers. Flatgenoot Andreas zie ik daardoor 24 uur per dag nu, wat wel veel is voor een hetero als ik, maar vanaf volgende week zitten we toch in een verschillend team. Samen met ons in training zijn twee Tsjechen: Mary, een dame op leeftijd die het onderwijs zo kostbeu was dat ze alsnog van werk is veranderd, en Robert, een ietwat schuchter persoon uit Praag. De trainingen strekken zich uit van presentaties over het bedrijf tot het oefenen van email en telefoonetiquette. Het eerste uitdagend taakje diende zich gisteren aan, toen ik 1.5 u voorbereidingstijd kreeg om een presentatie over de outsourcingindustrie te geven. Het resultaat was bevredigend, al weet ik nooit goed wat te doen met mijn handen wanneer ik presentaties geef, iets waar ik ook wel is last van heb wanneer ik niet aan het presenteren ben:,
Het is uiteraard veel te vroeg om conclusies te trekken, maar het werk interesseert me, en het ziet er best uitdagend uit. Momenteel zijn we met 150, maar binnen het jaar wil men tot 400 werknemers gaan. Er zit dus wel wat expansie in, binnen enkele maanden verhuizen we ook naar een eigen office building. Momenteel delen we er nog eentje met General Electric en Societe Generale. De sfeer valt ook goed mee, in de employee room staat onder andere een pingpongtafel, waardoor ik nu geregeld de sport ''pingpong in kostuum" beoefen. Doordat er in dit bedrijf veel nationaliteiten werken, krijg ik een dagelijkse portie ""funny English", waaronder een pak "apu s" (Infosys is nl. een Indisch bedrijf).
De flatgenoot, toch een niet onbelangrijk gegeven, is tot nu toe ook redelijk aangenaam gebleken. Om een of andere duistere reden is hij al 27, hij heeft een aantal jaren besteed aan triviale dingen zoals legerdienst, een mislukte carriere als entrepreneur, en een sabatjaar of twee (dat laatste wil hij niet bevestigen).
Voorts kabbelt het leven hier voort als ware ik in Belgenland. Volgende keer meer over mijn Tsjechische belevenissen!
Met mij alles goed, dank u. Alvorens mijn prefessionele loopbaan aan te vatten, zoals dat in proper Nederlands heet, maakte ik van mijn laatste weekenddag, zondag dus, gebruik om mezelf buiten te sluiten in mijn appartement. De gevolgen waren gelukkig niet al te erg, mits mijn flatgenoot zondagavond nog aankwam en mij terug kon binnenlaten. Van de verplichte uitstap richting stadscentrum maakte ik dan maar gebruik om een paar Tsjechen te bezoeken op hun kot, kennissen van Lenka en dus nu ook van mij. Dit leerde mij alvast dat Tsjechen wel houden van een gokje, zowel wat betreft sportwedstrijden als het serieuzere werk, of te wel poker. Als dat geen perspectieven biedt! Na er wat meer op te zijn gaan letten, ken ik hier ook al drie plaatsen waar kan ingezet worden op matchen uit de Belgische competitie. Ook altijd handig voor als Panorama is wil langskomen.
Het werk dan. Sinds maandag ben ik in training, samen met drie andere nieuwkomers. Flatgenoot Andreas zie ik daardoor 24 uur per dag nu, wat wel veel is voor een hetero als ik, maar vanaf volgende week zitten we toch in een verschillend team. Samen met ons in training zijn twee Tsjechen: Mary, een dame op leeftijd die het onderwijs zo kostbeu was dat ze alsnog van werk is veranderd, en Robert, een ietwat schuchter persoon uit Praag. De trainingen strekken zich uit van presentaties over het bedrijf tot het oefenen van email en telefoonetiquette. Het eerste uitdagend taakje diende zich gisteren aan, toen ik 1.5 u voorbereidingstijd kreeg om een presentatie over de outsourcingindustrie te geven. Het resultaat was bevredigend, al weet ik nooit goed wat te doen met mijn handen wanneer ik presentaties geef, iets waar ik ook wel is last van heb wanneer ik niet aan het presenteren ben:,
Het is uiteraard veel te vroeg om conclusies te trekken, maar het werk interesseert me, en het ziet er best uitdagend uit. Momenteel zijn we met 150, maar binnen het jaar wil men tot 400 werknemers gaan. Er zit dus wel wat expansie in, binnen enkele maanden verhuizen we ook naar een eigen office building. Momenteel delen we er nog eentje met General Electric en Societe Generale. De sfeer valt ook goed mee, in de employee room staat onder andere een pingpongtafel, waardoor ik nu geregeld de sport ''pingpong in kostuum" beoefen. Doordat er in dit bedrijf veel nationaliteiten werken, krijg ik een dagelijkse portie ""funny English", waaronder een pak "apu s" (Infosys is nl. een Indisch bedrijf).
De flatgenoot, toch een niet onbelangrijk gegeven, is tot nu toe ook redelijk aangenaam gebleken. Om een of andere duistere reden is hij al 27, hij heeft een aantal jaren besteed aan triviale dingen zoals legerdienst, een mislukte carriere als entrepreneur, en een sabatjaar of twee (dat laatste wil hij niet bevestigen).
Voorts kabbelt het leven hier voort als ware ik in Belgenland. Volgende keer meer over mijn Tsjechische belevenissen!
Saturday, November 04, 2006
Eerste ervaringen
Ahoi,
Zoals gepland landde ik gisteren in Brno, de tweede grootste stad van Tsjechie. Bij aankomst werd ik opgewacht door Lenka, die hier namens Aiesec optreedt als mijn "buddy" (zo heel fysiek moet ge u dat zeker niet voorstellen). Van de luchthaven ging het naar mijn appartementje, dat ik vanaf morgen zal delen met een collega stagair, de Duitser Andreas. Volgens onze info moesten we appartement nr. 18 hebben, maar de sleutels pastten niet. Verkeerd appartement dus. Toen de eigenlijke eigenaar van appartement 18 ons vond, werd terstond de Tsjechische politie opgebeld. 4 Flikken kwamen met loeiende sirenes op ons af, waarna we het konden uitleggen (Lenka deed de uitleg, ik stond er een beetje bij als een plant, Tsjechisch is nl absoluut onverstaanbaar). Dit kleine incident gepasseerd, kon ik mijn intrek nemen in appartement 19.
Vervolgens ging het naar Brno centrum voor wat formaliteiten. Een ervan leidde tot volgend GSM-nummer: 00420 608 568 187. Gisterenavond stond ook een eerste supermarkt op het programma, Tesco. Alle dagen tot 21u open, ook op zondag. Ze moesten die eikels die bij ons op zondag de winkels verplicht dicht willen houden eens een weekend naar hier sturen! Ik kocht overigens heel wat voor minder dan tien Euro. Eten is hier echt wel goedkoop, ik ging ook al twee keer op restaurant voor ongeveer vijf Euro per keer.
Vandaag ging ik eerst joggen, hetgeen tot vreemdkijkende Tsjechische blikken heeft geleid, vermits het aan het vriezen was en er overal sneeuw lag. Toch al een eerste parkje gevonden om wat in te bewegen, maar een tweede park zoals in Rennes is het nog niet (voor mensen die het nog niet mochten weten: ik maak soms een vergelijking met het Franse Rennes).
Afgelopen middag had ik opnieuw een afspraak met Lenka, en ook de Kameroener Achilles heeft ons vervoegd. De jongen werd haast gek van extase omdat hij nog eens effe Frans kon spreken met iemand, al heb ik wel enige moeite om zijn accent te verstaan:; We bezochten samen Spilberk Castle, een kasteel dat in WOII als hol voor de nazi's heeft gediend en een mooi uitzicht biedt op Brno.
Vervolgens heb ik een eerste filmpje meegepikt, "Dabel nosi Pradu", een film met Meryll Streepova. Indd, de Tsjechen vertalen namen en al. Niet slecht, ondanks de ietwat melige ondertoon, en hij speelt zich af in NY, wat toch altijd een geweldige plus is.
Nu zit ik hier te tokkelen op een qwertybord, en ik groet u allen! Een volgend relaas na mijn eerste werkdagen begin volgende week!
Dekuji, Fred
Zoals gepland landde ik gisteren in Brno, de tweede grootste stad van Tsjechie. Bij aankomst werd ik opgewacht door Lenka, die hier namens Aiesec optreedt als mijn "buddy" (zo heel fysiek moet ge u dat zeker niet voorstellen). Van de luchthaven ging het naar mijn appartementje, dat ik vanaf morgen zal delen met een collega stagair, de Duitser Andreas. Volgens onze info moesten we appartement nr. 18 hebben, maar de sleutels pastten niet. Verkeerd appartement dus. Toen de eigenlijke eigenaar van appartement 18 ons vond, werd terstond de Tsjechische politie opgebeld. 4 Flikken kwamen met loeiende sirenes op ons af, waarna we het konden uitleggen (Lenka deed de uitleg, ik stond er een beetje bij als een plant, Tsjechisch is nl absoluut onverstaanbaar). Dit kleine incident gepasseerd, kon ik mijn intrek nemen in appartement 19.
Vervolgens ging het naar Brno centrum voor wat formaliteiten. Een ervan leidde tot volgend GSM-nummer: 00420 608 568 187. Gisterenavond stond ook een eerste supermarkt op het programma, Tesco. Alle dagen tot 21u open, ook op zondag. Ze moesten die eikels die bij ons op zondag de winkels verplicht dicht willen houden eens een weekend naar hier sturen! Ik kocht overigens heel wat voor minder dan tien Euro. Eten is hier echt wel goedkoop, ik ging ook al twee keer op restaurant voor ongeveer vijf Euro per keer.
Vandaag ging ik eerst joggen, hetgeen tot vreemdkijkende Tsjechische blikken heeft geleid, vermits het aan het vriezen was en er overal sneeuw lag. Toch al een eerste parkje gevonden om wat in te bewegen, maar een tweede park zoals in Rennes is het nog niet (voor mensen die het nog niet mochten weten: ik maak soms een vergelijking met het Franse Rennes).
Afgelopen middag had ik opnieuw een afspraak met Lenka, en ook de Kameroener Achilles heeft ons vervoegd. De jongen werd haast gek van extase omdat hij nog eens effe Frans kon spreken met iemand, al heb ik wel enige moeite om zijn accent te verstaan:; We bezochten samen Spilberk Castle, een kasteel dat in WOII als hol voor de nazi's heeft gediend en een mooi uitzicht biedt op Brno.
Vervolgens heb ik een eerste filmpje meegepikt, "Dabel nosi Pradu", een film met Meryll Streepova. Indd, de Tsjechen vertalen namen en al. Niet slecht, ondanks de ietwat melige ondertoon, en hij speelt zich af in NY, wat toch altijd een geweldige plus is.
Nu zit ik hier te tokkelen op een qwertybord, en ik groet u allen! Een volgend relaas na mijn eerste werkdagen begin volgende week!
Dekuji, Fred
Monday, October 23, 2006
Inleidend Relaas
Vanaf 6 november werk ik voor Infosys BPO, en dit in Brno, Tsjechië. Aangezien ik graag onderaan de ladder begin, zal ik er stagair zijn, of te wel "customer support representative", zo u wil. Infosys is een Indisch bedrijf (voor de Indialiefhebbers: met hoofdzetel in Bangalore), dat genoteerd is op Nasdaq. De stage werd geregeld door het Aiesec Outgoing Exchange Programme
Door deze wending in mijn prille beroepsleven zullen er een aantal veranderingen optreden in mijn tijdbestedingspatroon: meer doelloos rondwandelen in een stad waarin ik de weg niet ken, meer koken, wassen en strijken, minder fietsen, minder pokeren, meer tijd met nieuwe vrienden, minder tijd met oude vrienden, meer kou lijden, ... Gelukkig heb ik van bepaalde mensen een aantal afscheidsgeschenkjes gekregen om de dode momenten mee door te komen.
Dat wordt dolletjes!
Subscribe to:
Posts (Atom)
