"Gooi ze alletwee dat hok in en las de deur dicht!"

Das lang geleden! De tijd vliegt, ook hier, en ik heb de afgelopen maand wee rheel wat gedaan en geleerd. Bij de hoogtepunten ongetwijfeld de trip naar Wenen per fiets, een teambuilding activiteit inclusief wijn proeven. Daarnaast ook het leuke weekend dat ik recent mocht meemaken, gekruid met een uurloop in Kurim, uitslag hier: http://www.kurim.cz/kbl/r2007/hodinovka2007.html

Gezien de gebrekkige conditie kon ik best wel met het resultaat leven, ook omdat we tegenwoordig meer voetballen dan lopen, met name een wekelijks treffen tussen Infosys en Lufthansa. En zoals de meesten weten is voetbal een spel maar geen sport, ook al ben ik er soms ferm moe van. Naast het lopen afgelopen weekend ook fijn weggeweest, de alcohol vloeide rijkelijk, en dat was al veel te lang geleden!

Anderzijds is er het werk, dat hoe langer hoe meer mijn keel begint uit te hangen. Momenteel is mijn toekomst bij Infosys dan ook een vraagteken. Daarnaast ook enkele nieuwe collega's mogen verwelkomen, die trouwens niets met de huidige malaise te maken hebben. Bob, een ietwat oudere Nederlander is zelfs een bijzonder welgekomen vervanger voor Olga, ook al had die laatste bepaalde kwaliteiten die Bob niet heeft. Daarnaast ook enkele Tsjechen die hun studies Nederlands combineren met een baantje bij ons, als part-timer.

En voorts, een mooi programma voor de komende weken: dit weekend Wenen, daarna komen Ostrava, Boedapest en de Hoge Tatras nog eens aan de beurt: een afscheidstournee of niet?

The pipeline

Op vraag van de sympathieke Jaro Alva, wiens werk ook te bezichtigen valt onder http://www.jaroalva.blogspot.com/, een nieuwe update, kwestie van de steeds kleiner wordende doelgroep toch wat te behouden.

Ik ben effenaf verhuisd, en ook al is het nog effe wennen aan het leven met vijf in plaats van met twee, bevalt het me goed. De omgeving is groener en er is meer comfort, al is de internetverbinding net dat ietsje trager. Voorts nam ik deel aan de loopwedstrijd "Kurimski Hora", uitslag te bezichtigen op http://www.kurim.cz/kbl/r2007/hora2007m.html. Het was niet echt hetzelfde als wat ik de afgelopen jarenronde deze periode, de Zwintriathlon dus, gedaan heb, maar in elk geval beter dan niets. Anderzijds is het wel frustrerend om mijn fysieke conditie te zien aftakelen, maar dat is nu eenmaal het leven, kiezen is verliezen. Komend weekend gaan we met wat mensen van Brno naar Wenen fietsen, in twee dagen, missch brengt het de moraal van vroeger terug.

En voorts niet al te veel te melden eigenlijk Afgelopen weekend was ik met Daniela in Slovakije, en tussendoor ook nog enkele feestjes alsmede voetbalwedstrijden tegen Lufthansa meegepikt: gisteren bestond mijn team uit 2 Italianen, een Kameroener, een Pool en mezelf, en we speelden tegen een Tsjech, een Hongaar, een Roemeen en een Duitser. Evenveel buitenlanders als in de Belgische competitie dus, maar wel altijd leuk, ook al regende het en had ik optische problemen, waardoor ik menige flater beging. Maar op dit niveau kan ik me dat nog permitteren gelukkig:;

Tailgating

Ahoi,

De afgelopen tijd ben ik weer snel even langs het thuisfront gepasseerd, wat mij toeliet op gepaste wijze afscheid te nemen van mijn ex-schoolmakker Koen, die naar Ierland op Erasmus vertrok, evenals boeiende gesprekken over carriere te hebben met enkele ander ex-schoolmakkers. En aangezien ik nog steeds weinig verdien, is dat geen slechte zaak om mijn neus af en toe op de feiten gedrukt te zien.

Afgelopen weekend was ik bij Daniela in Mala Lehota, het hart van Slovakije en bijgevolg Europa, want het geografisch middelpunt van Europa ligt in Slovakije. Op zaterdag stond er een lange trektocht op het programma, met zwemmen in een meer en pizza bij de lokale Noord-Afrikaanse migrant, tot daar doorgedrongen. Op zondag dan een huisgemaakte Gulasj, ook wel eens lekker en duidelijk beter wanneer zelf gemaakt dan wanneer het in één of ander goedkoop Tsjechisch restaurant gegeten wordt.

Komende zaterdag zet ik nog eens aan in een lokale loopwedstrijd, met lage verwachtingen weliswaar. Gisteren speelde ik met Infosys tegen Lufthansa, en we verloren weer eens, maar het ging al een pak beter. Ik werkte hard en er beginnen automatismen in onze ploeg te sluipen, al blijft Achilles problemen kennen bij de afwerking. Voort blijven werken dus!

Ook dit weekeinde zal ik mezelf verhuizen. Doordat Schnitzel lange tijd de indruk gaf Brno en Infosys te verlaten, nam ik het zekere voor het onzekere en reserveerde ik een kamer ten huize Salvatore, een mooi groot appartement in een oud herenhuis. We zullen er met vijf zijn en ieder heeft een eigen kamer, al zal mijn kamer wel geen deur hebben. Voorts verandert er niet zoveel, ik blijf even onbereikbaar als ik dat nu al ben.

Moravische groet,

Fred

Dooeeg

Gezien het altijd aangenamer is beloftes na te komen, een nieuwe update.
Sinds vorige post is er niet al te veel spectaculairs gebeurd, maar bon, als er geen nieuws is maak ik het zelf wel!

Op dinsdag was er een clientenvisite van Martine, een 53-jarige francaise die nooit iets anders heeft geleerd dan haar moedertaal. Mijn taak was om haar bezoek in goede banen te leiden, en waar nodig te vertalen en rond te leiden. Het leuke was dat ik rustig met haar kon zitten roddelen zonder dat iemand er een jota van meekreeg, het minpuntje was dat een hele dag iemand schaduwen toch wel pokkevermoeiend is. Op het etentje 's avonds, met nog enkele andere klanten, kreeg ik nog een tweedaagse businesstrip naar Parijs los, nu komende week. Dit houdt concreet in dat ik volgend weekend thuis ben.

Op donderdag was er een belangrijke wedstrijd, met name tussen Infosys en Lufthansa. We waren slechts met vijd, twee Belgen, een Kameroener, een Fransman en een Duitser (Schnitzel, ook wel Heisse Bomber genoemd). Zo u merkt was onze ploeg Belgischer dan de meeste Belgische eersteklassers. De tegenstand was louter Tsjechisch, maar had twee jonge talenten ingehuurd die helemaal niks met Lufthansa te maken hadden, wegens veel te jong. Uiteindelijk verloren we met 5-3of zoiets, wat voornamelijk te maken had met een gebrek aan scherpte voor doel. Onze zwarte parel Achille staat duidelijk een paar kilo te zwaar en dat wreekte zich in de 16. Ikzelf en mijn Belgische collega probeerden het als box-to-box speler, maar al bij al was er weinig beschikbaarheid.

Op vrijdag ben ik een stapje in de wereld gaan zetten, er zijn nl ook weer enkele nieuwe trainees, die uit exotische landen als Hongarije, Canada, Singapore en Turkiujke komen. Mooi zo! Volgende nationaliteiten heb ik nog niet ontmoet in mijn leven trouwens: Ests, Lets, Maltees, Cypriotisch en Sloveens, voorts heb ik de hele EU-27 in mijn gsm staan, bij wijze van spreken dan.

Vandaag een daguitstapje gemaakt met Daniela naar Bratislava, stad aan de Donau. Het was leuk, een kasteelbezoek en wat gekuier in het historisch centrum waren voldoende om mijn aders toch behoorlijk tamme zondag leven in te blazen.

Box to Box speler

Na een aanmaning een goede moment om terug met het bloggen aan te knopen, na een drukke periode: nog is kort samengevat, voor de mensen die niet volledig in the picture zijn: eerst heb ik in juli drie weken in Parijs gewerkt, om nadien een klein week thuis te zijn met Daniela, in Belgie dus, om vrienden en familie te begroeten.

Vervolgens via een dag Parijs terug naar Brno, om daar een aangenaam lang weekend door te brengen in goed gezelschap van Roel, Suzy, Dirk; Lien, Philippe en Fré. Dan ben ik nog is langs Belgie en Parijs gepasseerd, voor even slechts, en nu bevind ik me terug in Brno, en het ziet er naar uit voor de komende twee maanden, kheb ff genoeg gereist!

Qua gebeurtenissen heb ik dan ook heel wat beleefd de afgelopen tijd, met name een concert vd Rolling Stones, een grondige kennismaking met de charmes van Parijs, hier en daar een feestje, huwelijk in de familie, en veel tijd op luchthavens. Nu de komende tijd terug iets rustiger zou moeten worden, ga ik proberen terug een geregelde update te geven aan geinteresseerde en minder geinteresseerde lezers.

Dit weekend staat er niet al te veel op het programma, voor volgende week is er een clientenvisite waarbij ik vertalen Frans-Engels zal mogen spelen, (in ruil voor een zakendinner) , en voorts plan ik ook om van appartement te wisselen eind deze maand, omwille van het nakende vertrek van mijn roommate Schnitzel.

Breaking News

Sneller dan anders een nieuwe update, kort maar krachtig: zondagnamiddag neem ik een enkele vlucht naar Parijs, alwaar ik drie weken deel zal uitmaken van het zogenaamde transition team, een groepje malloten dat zich bezig houdt met het documenteren van workflows en dergelijke (de attente lezer merkt hierbij op dat het om een arbeidsgerelateerde trip gaat, aangezien ikzelf eerder Montmartre zou bezoeken).

Aldaar zal ik drie weken samenwerken met Youssef, Fransman van Franse origine, Rakieta, Française van Ivoriaanse origine, en dit alles onder de hode van Prakash, Indiër van Indische origine (wat niet zo leuk is als het lijkt).

Concreet ga ik ook zeker een weekendje thuis doorbrengen, nl met mijn verjaardag, ik zou zeggen hou het vrij om samen iets te doen. Wie eventueel tijdens de werkweek op bezoek wenst te komen, er kan misschien wel iets gearrangeerd worden, want we zitten in een appartement. Maar beloven doe ik niets, ik weet nl nog niet hoe het spel er daar uit ziet.

Tot wel zeer binnekort!!!!

Lemongrass

En we zijn alweer juni, alreeds 7 maanden ben ik werknemer van een georganiseerd amateurtoneelgezelschap genaamd Infosys. Afgelopen weekend was ik in Boedapest, zo'n vier uur per trein van Brno verwijders, te samen met Ma en Pa nog wel.

Boedapest blijkt een prachtige stad te zijn; bestaande uit twee delen Boeda en Pest, gescheiden door de Donau. We logeerden in Boeda, het heuvelachtig gedeelte, met zicht op het stadspark. Een kleinde opsomming van hetgeen we er zoal uitgespookt hebben: veel restaurants bezocht, typisch Hongaarse maar ook meer internationaal georienteerde restaurants, de zoo en de botanische tuinen, een boottocht op de Donau, het historisch centrum, de maandagse vroegmarkt, en nog zo wat.

Echt spectaculair klinkt dat natuurlijk allemaal niet, maar dat was ook mijn bedoeling niet. Relevanter is mijn de top-5 van de Europese steden die ik tot op heden heb bezocht.
1)Barcelona
2)Wenen
3)Boedapest
4)Parijs
5)Lissabon
Wenen is nog net iets prachtiger dan Boedapest zou ik zeggen, nog iets meer pracht en praal, al komt het Bourgondische karakter van Boedapest zeer dicht bij Wenen.

Voorts weinig nieuws onder de zon, al kan daar spoedig verandering in komen. Gistern ben ik naar een optreden van Placebo geweest. Het was te doen in een basketbalstadionnetje, dat weliswaar goed gevuld was, maar niet uitverkocht. Zou in België wel anders zijn lijkt me. Maar goed, ik heb er volop van genoten! En eind juli zal ik ook een optreden van de levende fossielen genaamd Rolling Stones bijwonen. Maar eerst nog is in België passeren, en wel van 5 tot 10 juli.

Uw dienaar.

Prakash!

Alweer tijd voor een kleine update. Twee weekends zijn bij mijn weten voorbijgegaan sinds mijn vorige post, dus laat ik beginnen met wat ik het weekend van 13-14 mei heb uitgespookt. Niet al te veel eigenlijk, toch op zaterdag niet, want op zondag stond er het lokale loopwedstrijdje op het programma. Daan, de Belg, en Christina, zijn Roemeens aanhangsel, vergezelden mij naar Kurim, een dorp op een steenworp van Brno maar wel te midden van bosrijke heuvels. De wedstrijd was dan ook heel heuvelachtig, geen meter vlak en wel 300 meter hoogteverschil te overwinnen op 8,7 km. Ik heb dan ook serieus afgezien, door de hitte; een gevoel dat werd aangewakkerd doordat ik mijn rugzak inclusief zonnebril was vergeten op de trein.

Het resultaat lag ergens in de lijn van de verwachtingen, niks bijzonder, voor de liefhebbers hier de link: http://www.kurim.cz/kbl/r2007/podlesi2007m.html
Na de wedstrijd konden we terecht bij onze Zweeds/Tsjechische college Alice, die ons vergastte op een zondagmiddaglunch. Daarna terug naar Brno, en in het station van Kurim lag mijn rugzak klaar voor mij (enige telefoontjes hadden hun werk gedaan). Een dikke plus voor de eerlijkheid van de Tsjechen toch, gezien er in de rugzak toch wel wat dure spullen zaten en hij toch wel een tijdje onbewaakt gespoord heeft.

De werkweek stond wederom in het teken van een bezoek; ditmaal de CEO Europe van onze Amerikaanse verzekeringsklant. Altijd interessant, al mag Infosys wel is dringend werk gaan maken van een deftige lunch wanneer er bezoekers zijn. Weer al maagproblemen gehad na het koude buffet; Mijn flatmate Andreas "Schnitzel" Fritz is trouwens bezig aan een lovenwaardig initiatief om de "employee satisfaction" te verhogen, misschien zijn we deze keer wel op de goeie weg. Al zullen toekomstige loonsonderhandelingen van mijnentwege misschien wel het tegendeel bewijzen.

Afgelopen weekend, dit had dus betrekking op 19 en 20 mei, heb ik me een beetje in het Culturele leven van Brno gestort. Op vrijdag vuurwerk, op zaterdag naar de Zoo, eentje die er best mag wezen trouwens, en zaterdagavond was er een soort van Museumnacht, waarbij alle musea gratis geopend zijn en open blijven tot na middernacht. Ikzelf koos voor het "Muzeum Romsky Cultury", of te wel een zigeunermuseum in de zigeunerbuurt. Gezien de vooroodelen van mijn geliefde tegen "Gitans" toch een beetje een beproeving, maar ik vond het best wel interessant. Na Roemenië zijn er in Europa trouwens nergens meer Roma's dan in Spanje. In België zijn er rond de 15 000.

Op zondag was er de nationale feestdag van Kameroen, en was er een etentje op initiatief van Achille Momo Brice Anague, de punisseur die ook in de keuken zijn mannetje weten te staan. Een behoorlijk zatte bedoening en zeer veel gelachen met het misschien wel gekende "Never have I ever"-spel.

Dat was het zo ongeveer voor nu, volgende keer meer weer.

Poisson ou poison?

Na met veel vreugde te hebben vastgesteld dat de reacties wederom aantrekken, zal ik mij ter dienste van de trouwe bezoeker stellen en een update placeren. Vorige week werd gekenmerkt door vier werkdagen en een weekend, alsmede Konnigingedag, hetgeen ik fervent vier aangezien ik voor een Nederlandse klant arbeit. 1 mei is dan weer geen feestdag bij onze Noorderbure, na de Deltaramp in 1953 heeft men daar alle socialisten op een bus naar de Costa del Sol gezet.

Afgelopen weekend was ik in Brno met Daniela, en wat is er romantischer dan een bezoek aan de Botanische tuinen van Brno op zaterdag? Weinig, u hoort het al, met het ouder worden wordt ik ook wat groener, en dus heb ik intens genoten van deze ervaring. Daarnaast waren er twee feestjes vorige week, eentje ter House Warming van Djura en Paul, Nederlanders, Paula, Finse, en Allessandro, Romein. Het andere was ter afscheid van Alba, een Catalaanse die 8 maanden bij ons heeft gewerkt en nu terug naar het, toegegeven, iets beestigere Barcelona vertrekt. Twee keer een goed feestje, was al even geleden, heeft wel deugd gedaan.

Op het werk vecht ik nog steeds tegen alle vormen van Indische bureaucratie, alsmede no-coffeerules. Een echte kruistocht is het soms, maar ik volhard in de boosheid. Bis Bald!

We need to have an evidence as a requirement of the client side

Goeiemiddag,

Nog steeds op zoek naar mezelf dacht ik dat een update van mijn weblog wel is interessant kon zijn. Weer twee weekjes verder, volgende week ben ik hier een half jaar, toch niet slecht vind ik zelf. Hoe lang ik hier nog ga blijven hangt uiteraard van diverse factoren af, in de eerste plaats mijn werk, dat mijn een gemengd positief gevoel bezorgd na zes maanden.

Positief zijn de collega's, de klant waarvoor ik werk, en de groeimogelijkheden die ik aantref. Ik was al back up teamleader, maar nu de echte teamleader zwanger is heeft die functie een vrij permanente betekenis gekregen. Mooi voor mij dus, al blijven de mogelijkheden om echt zelf een beleid uit te stippelen voorlopig beperkt. Maar goed, ik denk dat ik in een Westers bedrijf/multinational toch wel een paar jaar zou nodig hebben om hetzelfde te verwezenlijken als wat ik hier op zes maanden heb kunnen doen, dus dat is toch wel mooi meegenomen.

Negatief dan weer zijn de arbeidsvoorwaarden, en dan spreek ik niet alleen over het loon, maar ook over de open office space, en de bij wijlen behoorlijk incompetente beslissingen die het management hier neemt, zoals het verbieden van koffie op de vloer. Dit verbod werd overigens met gematigd succes aangevochten bij een aantal hogere regionen, zowel bij de klant als bij Infosys. Toch erg als ne mens daar al zijn tijd moet gaan insteken.

Voorts gaat het hier erg goed, eerder op de week werd het nieuwe Infosys-gebouw ingehudligd, en voor de gelegenheid kwam ook de stichter van dit bedrijf naar Brno, en als bij toeval werd ik uitgenodigd om samen met een tiental anderen met hem te dineren. Nog toevalliger kwam ik naast hem aan tafel terecht, hetgeen in India een geweldige prestatie schijnt te zijn die mij een gegarandeerde bruidschat van ettelijk vee en land zou opleveren. In West-Europa blijft de imapct van deze gebeurtenis voorlopig beperkt tot zelfs onbestaande.

Voort weinig te melden, in juli kom ik voor een vijftal dagen naar België met Daniela, en ik ga in juni ook nog een weekend naar Boedapest met mijn ouders. Tot binnekort!!!

"Laat die Indiërs maar is met hun eigen rommel werken"

Bien alors, hier gaan we weer.

Afgelopen weekend trok ik samen met mij Slovaakse deerne richting haar thuishaven, gelegen ergens tussen Nitra en Banska Bystrica in Midden-Slovakije. Haar ouders wonen er in een appartement, en een drietal kilometer verder hebben ze een weekendhuis (elke zichzelf respecterende Tsjechoslovaak heeft ergens een cottage die hij al doe-het-zelvend heeft gebouwd in meer linkse tijden). De natuur aldaar is erg mooi, de Ardennen maar dan iets hoger gelegen, met een redelijk gevarieerde vegetatie.

Het was zeer aangenaam, ook het feit dat het weekendhuis geen vverwarming heeft en er dus per kachel moest worden verwarmd, kon me erg bekoren. Gelijk in de goeien ouwen tijd, zouden enkele oudere familieleden van me zeggen.

Een ander voordeel was, naast de geimproviseerde BBQ's, dat ik me op zondag kon inviteren bij Daniela's ouders om een paar kilometer van Parijs-Roubaix te zien (de laatste 100 om precies te zijn).

Voorts gaat het hier zijn gewone gangetje, het Nederlands team draait op volle touren, en ik ben terug wat aan het lopen, om ergens midden mei een lokaal wedstrijdje te lopen.

Gegroet,

Frantisek

Tight spelen

Een kleine update is op deze zonnige paasmaandag wel op zijn plaats. Aangezien mijn vorige post van ergens in maart dateert, zal ik maar beginnen met een bondig overzichtje van de dingen die ik sindsdien gedaan heb.

Te beginnen met het weekend van 24 maart, wanneer ik naar Praag reisde om aldaar de halve marathon te lopen. Mijn collega Daan had zijn welwillende vriend Rik Ceulemans, Belgisch Kampioen in het veldlopen en op de marathon, gevraagd om een gratis inschrijving voor ons beiden te versieren, hetgeen met verve gelukt is. Bijgevolg stond ik die zaterdagmorgen klaar op de Karlsbrug, met het nummer 49 rond mijn lenden, vrij vertaal helemaal vanvoor in het pak. Al snel bleek dat het geen briljant idee was om mij ter zelfder hoogte als de professionele Kenianen te laten starten, en ik werd een hele wedstrijd lang voorbijgesneld. Dit was vooral van toepassing op delaatste kilometers, in dewelke ik compleet leeg was, en enkele wandelpauzes moest inlassen. Maar goed, ook een slechte ervaring heeft positieve gevolgen voor de toekomst, althans dat hoop ik. Uiteindelijk staat hier de definitieve uitslag: http://www.tds-live.com/wtrpg/language.jsp?locale=2057&id=1256&manager=-1&gps=-1&messaggio=&link=-1&paginaFrom=2

Na mijn marathon werden we opgevangen door enkele bevallige centrale Oost-Europese deernes, te weten Monica en Cristina. Zij hebben ons goed verzorgd en waren ook getuige van de zoveelste afgang van de Rode Duivels in één of ander Praags café. Ik heb hen nog geprobeerd uit te leggen dat we volgens onze bondscoach in een positieve spiraal zitten, maar begrijpelijkerwijs konden ze daar niet helemaal bij.

Vervolgens ging het naar Nederland voor een nieuwe week training bij de verzekeringsmaatschappij. Het was hetzelfde hotel als vorige keer, maar deze keer waren er alvast geen betalingsproblemen. Voorts een keertje naar Haarlem geweest samen met mijn Tsjechische collega Olga, en dan op vrijdag samen met een Aarschotse collega de trein richting België genomen. Dat blijkt moeilijker te zijn dan gedacht, want de Nederlandse spoorwegen zijn ronduit dramatisch. Eerst 40 minuten wachten in Roosendaal, dan een stoptrein naar Antwerpen centraal, die stopte in pitoreske plaatsen als Luchtbal en Sint-Mariaburg, om dan eindelijk thuis te komen 4uur na het vertrek in Schiphol. Dolletjes!!

En de afgelopen week dan zat ik thuis, wat voor de meesten onder jullie wellicht niet onopgemert voorbij is gegaan. Gisteren nog een lang pokertornooi afgewerkt, in hetwelke ik na grote initiele verliezen alsnog uit het dal kroop en bepaalde mensen danig op de zenuwen werkte. Jammer van de Ronde trouwens, maar volgende week beter!

Tot binnekort.

Bramborak

Hoog tijd voor een nieuw relaas! Mijn leven dendert voort als een hogesnelheidstrein, zij het één die over Belgisch grondgebied moet en door de overdreven lintbebouwing niet de gewenste snelheden kan of mag halen. Vorig weekend, dat van 10 maart dus, ben ik voor 48 uur naar België ovegevlogen, alwaar we met de hele familie de 65e verjaardag van ons aller Tante Mia geviert hebben. Mia staat bekend als de lijm die de hele familie bij elkaar houdt, de surprise in het kindersurprise-ei.

Als locatie werd een groot huis ergens in de Walen uitgekozen, en de locatie bleek prachtig te zijn. Een heel geslaagd weekend, inbegrepen quiz, Miagazet, uitvoerige huldebetuigingen, en ook een stevige looptraining van mijnentwege.

Dit weekend ben ik dan met mijn deerne Daniela naar Luhacovice getrokken, dat is een kuuroord op een 100 km van Brno. Naast het drinken van nogal erg raar smakend bronwater hebben we het redelijk rustig aan gedaan, met veelvuldige constumptie van Oplatky, dat is een smakelijk Tsjechische koeksoort, een beetje te vergelijken met de Cent Wafer, maar dan beter. Ook hier twee looptrainingen, al tast ik toch een beetje in het duister wat betreft mijn vorm voor de halve marathon van Praag volgende week. Het is ook nog vroeg op het seizoen natuurlijk.

Wel een mooi stadje, Luhacovice. Ik probeer even de sfeer te schetsen: er staan heel wat mooie 19e eeuwse gebouwen, die prima afgewerkt zijn en een soort grandeur over het geheel brengen. Die grandeur wordt deels te niet gedaan door de communistische jaren '60 en '70 blokken die steevast in de contouren rond de stad zijn opgetrokken. In Brno huis ik ook in een dergelijke blok; Tsjechië staat er vol van. Daarnaast is er een rivier, naast de eerder genoemde bronnen, en er zijn bosrijke heuvels, voor een perfect looptraining. De winkels doen enigzins Westers aan, maar zijn oubolliger, zowel qua koopinhoud als qua interieur. Hetzelfde geldt voor de prijszetting. Een retrogevoel bekruipt me dan ook zeer geregeld in dit land.

En ja, voor volgende zondag is er een vlucht Praag-Amsterdam voor mij geboekt, want ik ga weer een beetje training volgen bij onze noorderburen. Aansluitend zal ik een week in België toeven met als enige doel vakantie, en laat die week nu net samen vallen met enkele van de mooiste wielerkoersen ter wereld. Tot dan!

Vrijdag is Annadag

Hier ben ik weer, nog steeds één van België's beste exportproducten (Ahum). Dit weekend voer de wind mij naar Bratislava, hoofdstad van Slovakije en dus ook van mijn wederhelft. Dat bracht meteen met zich mee dat we over gratis logies konden beschikken, Daniela heeft er namelijk een vriendin wonen die er samenhokt met een mannelijk persoon van het wel zeer alternatieve type.

Ik vind Bratislava heel goed meevallen, in die zin dat er een niet al te groot maar heel gezellig historisch centrum is, met inbegrip van een chateau, en tegelijk is er op amper 10 minuten van het stadscentrum al mooie natuur te vinden. Die zijn we dan ook gaan opzoeken, met inbegrip van een panoramische zetellift, al was het mij niet helemaal duidelijk waar het panorama zich nu juist bevond. Misschien had het iets met het weer te maken.

Na Wenen was dit de tweede Donaustad die ik bezocht heb, en net als in de Oostenrijkse hoofdstad is er een soort van modern bouwsel, een toren zonder echte functie zeg maar, die een mooi uitzicht over de wijde omtrek biedt. Net als bij de "Donauturm" zijn we ook bij de "UFO" naar omhoog gegaan, en het was best mooi. (zie foto's op msn-space)

Om toch ff een vergelijking te maken: Bratislava is minder verpest door toeristen dan Praag, en minder verwoest door het communisme dan Brno. Al bij al blijft Wenen wel mijn favoriet voorlopig. Ik zou van mijn verblijf hier nog wel gebruik willen maken om een bezoekje te brengen aan Boedapest, Krakau, Karlovy Vary, Cesky Krumlov en Banska Bystrica, dus er kan nog vanalles gebeuren in de ranking.

Tenslotte nog een professioneel nieuwtje. Voor Infosys in India moeten ze een aantal Franssprekenden aanwerven, en ik mag sollicitanten per telefoon op hun talenkennis testen. Wat toch al voor enige hilarische momenten heeft gezorgd, zeker bij de Indiër die niet wist wat het woord "loisirs" betekent, en er niet beter op vond om het aan zijn familie/collega's/weet ik veel te vragen, terwijl ik één en al luisterend oor was aan de andere kant van de lijn. Anderzijds verbaast hun niveau me wel in positieve zin. Tot de volgende!

Punir des filles!

Gegroet!

In mijn streven om mijn blog wat meer up to date te houden, een nieuw verslagje. Mijn Belgische collega en ik hebben één gemeenschappelijke vriendin, en die is ons vorig weekend komen bezoeken, samen met een andere vriendin die ik ook nog ken uit de tijd dat ik mijn tijd zat te verdoen in de aula's van de KUL. Karen en Catherine, want zo heten de mokkels, kwamen op donderdag aan, waarop Daan en ik ze dan maar vergast hebben op een Italiaans restaurant dat naar Tsjechische normen erg goed is. Na de werkdag op vrijdag hebben we dan in mijn appartement gekookt. Bij deze gelegenheid konden de meisjes ook kennis maken met mijn flatmate Schnitzel, die naar goede gewoonte een verpletterende indruk maakte.

Op zaterdag ging het vervolgens naar Olomouc, een studentenstad op een 80 km van Brno. Nogal doods tijdens het weekend, zo bleek, maar wel een heel mooi pleintje. Weer iets dat ik van de to do lijst kan schrappen dus. 's Avonds inviteerde Poolse Monica ons eerst op een heerlijk etentje, en vervolgens werd er een soort kroegentoch georganiseerd. Hierbij konden we ook enkele Indiërs verwelkomen. Zij zijn sinds kort van Bangalore naar Brno gealloceerd en er was ons gevraagd hen wat te integreren. Eén van hen drinkt sowieso geen alcohol, de andere met mate, en geen van beide was al ooit in een club geweest. Daar is die avond keurig verandering in gebracht, met shotjes voor iedereen en in grote mate.

Op zondag was het tijd voor wat cultuur, met een bezoek aan "Villa Tugendhat", een Bauhaus-architectuur die Unesco werelderfgoed is. Best interessant om te zien, al zijn er misschien beter momenten om zoiets te doen dan een zondagmorgen om 11u met een kater. Zondavond was er een klein pokertornooi, waarin ik naar goede gewoonte weer eens slaag kreeg van enkele beginners. Uiteindelijk won Catherine het pleit, voor Cristina uit Roemenië en Daniela uit Slovakije, in het dagelijks leven ook wel mijn aanhangsel genoemd.

Maangavond nog een etentje met de Belgische delegatie, aangevuld door het drinken van een fles "Saurer Apfel" op een muurtje dichtbij de kathedraal. Een mooie locatie voor een mooie drank. Na een beschieden discotheekbezoek, het was nu eenmaal maandag, werd er afscheid genomen.

Op professioneel gebied weinig nieuws te melden, hetzij dat ik binnekort wsl nog is een week naar Amsterdam kom. Ik ben ook een weekje "deputy of the teamleader" geweest, omdat de echte ziek was. Interessante ervaring, op mijn leeftijd wilt ge nu eenmaal spelen, om het in voetbal uit te drukken. Nu kan ik weer voor een paar maandjes de kast in:;

Hou jullie goed daar!

She's our spiritual leader

Ahoi,

Zoals verontwaardigde lezers al terecht aangaven, heb ik dit medium weer is veel te lang verwaarloosd. De redenen zijn steeds dezelfden: gebrek aan tijd en motivatie, soms ook inspiratie, of het mezelf wijsmaken dat ik toch al heel de dag achter een pc zit en dus niet per sé nog is na de werkuren dien te internetten. Maar bon, een kleine update van mijn tijdsbestedingen sinds mijn come-back hier half januari.

Eén weekend kon ik mijn neef Michael vergasten hier in Brno, en raceliefhebbers die we zijn, trokken we naar de nabijgelegen "Masarykring" voor een rondje op het circuit. Er wordt hier jaarlijks Moto GP verreden, maar daar was op dit moment weinig van te merken: eerst een boswandeling van 4 km, vevolgens over de omheining klimmen en als we een uurtje later het circuit verlaten op een andere plaats dan waar we zijn binnengekomen, vaststellen dat de eerstvolgende bus pas over drie uur passeert. Dan maar een stevige wandeling naar het dichtsbijzijnde dorp, dat bij nader inzien toch net niet nabijgelegen genoeg was om het zonder lift te klaren. Dezelfde avond was er een wild feestje bij mijn Belgische collega Daan, die samenhokt met de Kameroener Achilles, bekend van eerdere berichten. Daarnaast resideert er in datzelfde appartement het vrouwelijke trio Andrea-Christina-Monica, respectievelijk uit Roemenië, Servië en Polen. Mooi toch, al die Oost-Europese meisjes! Het feestje liep trouwens een beetje uit de hand, de nieuwsgierigen moeten maar eens de foto's op de website van Daan bekijken, zie ook in de links. Van mijn neef zijn moves zijn helaas geen beelden gemaakt, van die van mij des te meer.

Eén weekend verder trok ik met Daniela naar Praag, om aldaar in de sneeuw rond te huppelen en van een iets meer geglobaliseerd deel van Tsjechië te proeven. Andermaal een heel toffe ervaring, met hele mooie uitzichten, maar mijn voorlopige topper in Centraal-Europa blijft toch Wenen. Dit heeft vooral met de gastronomie te maken, want hoe langer ik hier ben, hoe meer de Tsjechische keuken van zijn pluimen laat:;

En afgelopen weekend was er op vrijdag een Sangriaparty, alwaar enkele Zuiderlingen een plastic zwembadje vol met Sangria geladen hebben, zeer geestig allemaal. Heel het bedrijf was andermaal uitgenodigd, en er was dan ook veel bekend volk. Ik heb wel niet doorgetrokken deze keer, daar ik nog iets van m'n weekend wou hebben. Voorts had het niet zoveel om het lijf, maar daar had ik ook wel eens behoefte aan. Op zondag ook nog iets gedronken met mijn zelfde neef Michael, die wel meer in Brno vertoeft de laatste tijd.

Op het werk loopt het ook los, er is nog een nieuwe directe collega bijgekomen, Olga, een Tsjechische dame die 6 jaar in Nederland heeft gewoond, en die haast beter Nederlands spreekt dan ikzelf. Nu nog mijn volledige naam foutloos trachten uit te spreken:;

Een laatste ding dat ik kwijt wil is dat ik me prepareer voor de halve Marathon van Praag, einde maart. Leg gerust een paar supportersbussen in zou ik zo zeggen! En bij deze de belofte om toch iets vaker te bloggen!

Cau

Op IT kan er duidelijk nog bespaard worden.

Andermaal hallo.

Na een maandje windstilte, althans op bloggebied, vond ik het hoognodig nog eens in de pen te kruipen. Op die maand is er ontzettend veel gebeurd, op alle vlakken. Eerst en vooral heb ik mijn tijd netjes verdeeld tussen het Tsjechische Brno, het Belgische Herent, bekend om haar bedroevend mobiliteitsplan en het Nederlandse Hoofddorp.

Mijn tijdelijk verblijf in Belgie was handig om tal van mensen te ontmoeten, mezelf geregeld vol te eten, en om te laten weten dat alles goed gaat, en om mijn keuze om naar Tsjechie te motiveren aan mensen die het toch niet wenselijk achten om zich in mijn gedachten te verplaatsen. (no offense natuurlijk). Verder ook een paar pokertornooien, een fietstocht van 20km (meer zit er helaas niet in als je maanden niet gefietst hebt), en enkele aankopen.

Op twee januari ging het naar Hoofddorp, een kunstmatige stad op een half uurtje treinen van Amsterdam. Hier om ter behoeve van onze klant, de Nederlandse divisie van een Amerikaans verzekeringsbedrijf waarvan de naam doet denken aan aan "in da club" van 50 Cent. Ik was er samen met Daan en de Slovaakse doch Nederlandstalige Anna gelogeerd in een driesterrenhotel met behoorlijk onvriendelijk personeel. Van hieruit zou ik dan ook willen oproepen om nooit in hotel " de beurs" in Hoofddorp te logeren. Ook het ontbijt was eerder slecht georganiseerd: thee en koffie waren wel inclusief, maar warme chocomelk niet.

Het werk viel heel goed mee, al werden we door een kleine minderheid wel beschouwd als de goekope werkkrachten uit Tsjechie die hun job komen inpikken. Niet geheel onterecht natuurlijk, maar dat is nu eenmaal de definitie van outsourcing. De chef van de administratie zelf daarentegen is zeer hartelijk en nam ons mee uit eten in een uiterst lekker Italiaans restaurant.

Los van het werk zijn we enkele avonden naar het nabijgelegen Haarlem geweest. In het weekend was er ruimte voor een bezoek aan Amsterdam, bekend voor haar prostitutie, drugs en heel veel toeristen, die Amsterdam bezoeken om de eerste twee redenen. Het druiligere weer maakte het iets minder aangenaam, ik heb dan ook niet meteen een objectieve kijk op deze stad. Ik vind Brussel in elk geval aangenamer, maar er zijn ook wel enkele mooie plekjes. Een daarvan had de Joodse wijk kunnen zijn, maar die hebben we helaas niet gevonden.

Zondag vervolgens naar Den Haag en het ontstellend lelijke Scheveningen, alweer in regen en wind. Desalnietemin weer een ervaring rijker, en we hebben ons prima weten te vermaken, niet in het minst met het erg guitige Hollandse accent van Anna. Helaas verliep de terugvlucht heel wat moeizamer: veel vertraging, bijbetalen wegens te veel bagage, de stoel die ik gereserveerd had op het vliegtuig plots onbeschkbaar,... Schiphol werd al snel omgedoopt in Shithol, om het zo te zeggen. Uiteindelijk kwamen we om 16u aan in Schiphol en waren we om 2u30 in Brno, we hadden al even goed een auto kunnen huren. Omwille van bovengenoemde redenen zou ik dan ook willen oproepen om nooit met KLM/Air France te vliegen, alsmede Schiphol te vermijden, en dit ook aan anderen te melden.

Hier terug in Brno een weekendje doorgebracht met mijn Slovaaks lief, Daniela, en een aangenaam weerzien met de stad. Door oververmoeidheid van mijnentwege bleef het weekend echter beperkt tot wat koffie lurken, een stevige looptraining en veel bijpraten. Vanaf morgen hoop ik terug mijn onuitstaanbare zelf te zijn!!!

Hoog tijd om nog eens een teken van leven te geven! Het gaat hier nog steeds wel, met uiterst drukke dagen de laatste week. Zoals aangekondigd was ik afgelopen weekend op teambuildingstweedaagse in Wenen. In vergelijking met mijn vorig bezoek was het een en al kerstsfeer daar. Ondanks het feit dat het over de koppen lopen was, toch enige gezelligheid in onze kille harten, voornamelijk veroorzaakt door gluhwein, orangenpunch en andere opgewarme dingen van bedenkelijke kwaliteit.

Op zaterdagavond besloten we maar eens een stapje in de wereld te zetten, maar dat liep niet geheel van een leien dakje. Het Mexicaans cafe waar we eerst waren was nog te doen, maar toen we later in een club belanden liep het enigzins fout. Ze speelden er enkel Russische zigeunermuziek, en mijn jas stinkt nog steeds naar softdrugs allerhande. Maar bon, het heeft toch iets: uitgaan met een Duitser, een Spanjaard, twee gescheiden Tsjechische vrouwen, en een Slovaakse. De rest van het gezelschap was toen al gaan slapen, het bestond voorts uit een Siciliaan, Salvatore, en meisjes van Tsjechoslovaakse afkomst.

Op zondag was ik eerder vermoeid, en hebben we dus maar een zoektocht naar echte Italiaanse koffie gehouden, en Schonbrun en het Hundertwasserhaus bezocht. Op de trein naar huis heb ik nog leren kaarten met een Tsjechisch kaartspel, een nogal rare variant van hetgeen we bij ons gewoon zijn.

Sinds maandag heb ik ook bezoek van enkele Noorderburen op het werk, en een nieuwe collega, Daan, afkomstig van Zonhoven. De Nederlanders zijn wel een pak serieuzer dan de Engelsen van twee weken terug, en met de Nederlandse trainster die ons tot en met 22 december onder handen neemt ontsponnen er al snel enkele conflictjes, met name over net iets te lange lunchpauzes en het te stellen van te uitdagende vragen. Maar goed, tussen 3 en 12 januari ga ik zelf naar Amsterdam voor het vervolg, een beetje de mensen te vriend houden kan dus geen kwaad.

Een leuk idee, dat voor alle duidelijkheid niet van de Hollanders kwam, was een diner met het hele team op dinsdag, in een Belgisch aandoend restaurant en veruit het beste in Brno als ik de kritieken mag geloven. Nadien kwamen er nog enkele mensen op het briljante idee om naar een nabijgelegen club te trekken, zodat ik nu nog steeds enigzins moe ben. Maar niet getreurd, morgen is het al weekend!

Yeah But!!

Andermaal Goeiendag,

Ik ben intussen een maand in Tsjechie, en de balans is uiterst positief. Vorig weekend was er mijn debuut in het zaalvoetbalploegje van mijn werk, dat voor de gelegenheid bestond uit een Algerijn, een Kameroener, twee Portugezen en mezelf. De tegenstand besloeg zo ongeveer heel Noord-Afrika, en ook een verdwaalde Tsjech. Zeker voor herhaling vatbaar, al ging het er soms wel wat ruw aan toe, hetgeen ik maar zal wijten aan culturele verschillen.

Afgelopen werkweek stond vervolgens in het teken van training, ditmaal gegeven door kerels uit Londen. Eerst twee, Simon en Denon, de laatste een heftig supporter van godbetert West Bromwich Albion. Op donderdag kwamen er nog twee anderen over om de training, nog steeds in verzekeringswezen, te vervolledigen. Aangezien donderdag ook meteen hun laatste avond was, wilden ze gaarne het lokale uitgaansleven ontdekken, en daar wilden ikzelf en een paar van mijn collega`s maar al te graag bij helpen. Ook de teamleader zoals we dat hier noemen, Pavla, zag dat wel zitten.

Voor iemand die uit Londen komt is het leven hier zo ongeveer gratis, en dus werd het een gigantisch zuipen op kosten van de trainers. Het eindigde in een club om een uur of vier `s morgens, al waren we wel twee zatte Engelsen kwijt gespeeld die wilden gaan Blackjacken in 1 van de vele casino`s hier. De mannen moesten er om 6u al terug uit om hun vliegtuig te halen, ik weet echter nog niet of dat ook gelukt is. In elk geval een ontzettend leuke week gehad met hen, want ze waren ook nog is uitermate interessant wat betreft hun vakgebied. Vrijdag was voor mij ook wel een ietwat lastige dag, maar goed, ik ben er nog steeds. In de loop van december zullen ook enkele Nederlanders hun opwachting maken om ons te trainen. Nu kunnen Nederlanders zo mogelijk nog minder goed zuipen dan Britten, dus het zou er andermaal jolig aan toe kunnen gaan.

Vandaag ben ik met Sergio, flatgenoot Andreas, en Pools-Deense Monika naar Austerlitz getrokken, voor een reconstructie van 1 of andere veldslag tijdens een Napoleontische oorlog. Niet meteen mijn favoriete bezigheid, maar een verblijf in het buitenland brengt al eens nieuwe dingen of uitstapjes met zich mee, en dit was daar een treffend voorbeeld van. Vanavond staat er nog een Portugees maal op het programma, kan moeilijk slecht zijn denk ik zo. En volgende weekend alweer naar Wenen als teambuildingactiviteit. Mooi zo!

Leberkäse und Schnaps!

Ahoi,

Mijn activiteiten afgelopen weekend speelden zich op verplaatsing af, meerbepaald in Wenen, een uiterst gezellige en mooie stad op 110 km van Brno. Samen met mijn neef Michael, die op Erasmus is in Wien, verkende ik op vrijdag enkele naar verluid typisch Weense horecazaken, om aldaar noedelsuppe and kaiserschmarren (beiden ongetwijfeld compleet verkeerd gespeld) te schransen. Dat deed wel deugd, want het eten in Brno mag dan wel lekker zijn, de Tsjechen halen nog lang niet het niveau van de Oostenrijkers. Op zaterdag deden we een uitgebreide verkenning van ongeveer alles wat Wenen te bieden heeft, met nog enkele gastronomische ervaringen, namelijk Sachertorte en Wienerschnitzel.

Op zondag stond het sportief hoogtepunt van mijn weekend op het programma. We hadden immers het beestige idee om ons te mengen met de harde kern van Rapid Wien, om samen de busverplaatsing naar Red Bull Salzburg mee te maken: Die stad is op 300 km van Wenen, tijd genoeg dus om zat te worden op den bus. Althans voor de meesten. Toegegeven, de appellikeur die tijdens elke "schnapstour" in de bus aangeboden werd, smaakte best lekker, ondanks het ochtendlijke uur. Rapid verloor de wedstrijd met 4-0 en staat afgetekend laatste, maar ik vraag me af of er iemand van de harde kern is die daar van wakker ligt. Ze bleven immers heel de match lang liederen zingen die hen voorgekauwd werden door 1 of andere malloot met ne megafoon. Ik zat echt te hopen dat hij van zijn geimproviseerde stelling zou slagen, hetgeen helaas niet gebeurd is.

Na een terugreis met slechts twee rook- en plaspauzes had ik nog een half uur om mij richting station te reppen, om aldaar de nachttrein richting Warschau te nemen. In een grensdorpje tussen Oostenrijk en Tsjechie moest ik vervolgens overstappen op de trein naar Brno, hetgeen niet van een leien dakje liep, niet in het minst door de wel zeer communistische trekjes van het lokaal station en haar personeel. Of NMBS trekjes gecombineerd met een taal die ik niet spreek, we moeten de Belgische spoorwegen nu ook weer niet gaan ophemelen.

De werkweek verloopt intussen vlotjes, nog steeds in training. Opmerkelijk is dat ik sinds kort een Slovaakse collega heb die ook Nederlands spreekt. Ze heeft het geleerd door een jaar in Den Haag te werken, en door in de zomer op ne camping in Zuid-Frankrijk te werken. Indd weinig plaatsen waar meer Hollanders komen dan daar.

Voor dit weekend staat er een tripje naar Ostrava op het programma, als mede een pokeravond. En Borat is hier ook eindelijk uit, dus de volgende teambuildingsactiviteit van mijn afdeling is bij deze gekend!

Fred

Alweer geen inspiratie voor nen deftige titel

Tijd voor een nieuwe update: ik ben sinds vrijdag ingedeeld in mijn team, dat diensten uitvoert voor een groot Amerikaans verzekeringsbedrijf. In die hoedanigheid krijg ik momenteel een week training in verzekeringen.

De samenstelling van mijn team ziet er als volgt uit: Een Tsjechische vrouw als teamleader, met een Duitssprekende afdeling onder haar bestaande uit vijf Tsjechische meisjes en een manspersoon van dezelfde nationaliteit. De afdeling Southern Europe bestaat voorlopig uit een Spaanse player, Sergio, en een Siciliaan die ik nog niet ontmoet heb omdat hij in Milaan zit. de afdeling Northern Europe bestaat uit Frederik Borgers (wielrenners spreken graag over zichzelf in de derde persoon enkelvoud) en Mary, zie vorige blog. Vanaf morgen komt er ook een Pools meisje bij voor deze afdeling. Meer nog, het Pools meisje komt tijdelijk op onze flat wonen, omdat ze nog niets definitief voor haar hebben gevonden. Dat houdt concreet in dat ik vanaf heden nog maar over 1 bed beschik, in plaats van de twee vereist voor mensen van mijn lengte. Maar goed, het is slechts tijdelijk en intussen kan er wat orde gezet worden. Als Polen morgen wint vliegt ze sowieso.

Wat betreft mijn team, er is plaats voor ongeveer 50 mensen, er gaan dus de komende maanden nog heel wat mensen bijkomen, waardoor ik meteen een van de meer ervaren krachten ga worden.

Het afgelopen weekend bestond uit een aantal handelingen (nee maar): op zaterdag ging ik eerst over tot de aankoop van een kleine pokerset, om s'avonds te gaan aperitieven bij mijn grote baas, samen met twee andere trainees. Toch wel een goed gevoel, zo`n horizontale organisatie. Op zondag kwamen 4 Tsjechen dineren in onze flat, waarbij ik voor het eerst Tsjechische wijn proefde, niet eens zo slecht. De pokerset werd meteen ook uitgetest, maar er werd nog niet voor geld gespeeld. Anyway, het sloeg redelijk aan en dus verheug ik mij alvast op een aantal toekomstige en onzekere inkomsten. Zowel zaterdag als zondag werden afgesloten met een paar "pivo's" in een lokale kroeg. En dat zou er de komende dagen nog wel is kunnen inzitten!