Tight spelen

Een kleine update is op deze zonnige paasmaandag wel op zijn plaats. Aangezien mijn vorige post van ergens in maart dateert, zal ik maar beginnen met een bondig overzichtje van de dingen die ik sindsdien gedaan heb.

Te beginnen met het weekend van 24 maart, wanneer ik naar Praag reisde om aldaar de halve marathon te lopen. Mijn collega Daan had zijn welwillende vriend Rik Ceulemans, Belgisch Kampioen in het veldlopen en op de marathon, gevraagd om een gratis inschrijving voor ons beiden te versieren, hetgeen met verve gelukt is. Bijgevolg stond ik die zaterdagmorgen klaar op de Karlsbrug, met het nummer 49 rond mijn lenden, vrij vertaal helemaal vanvoor in het pak. Al snel bleek dat het geen briljant idee was om mij ter zelfder hoogte als de professionele Kenianen te laten starten, en ik werd een hele wedstrijd lang voorbijgesneld. Dit was vooral van toepassing op delaatste kilometers, in dewelke ik compleet leeg was, en enkele wandelpauzes moest inlassen. Maar goed, ook een slechte ervaring heeft positieve gevolgen voor de toekomst, althans dat hoop ik. Uiteindelijk staat hier de definitieve uitslag: http://www.tds-live.com/wtrpg/language.jsp?locale=2057&id=1256&manager=-1&gps=-1&messaggio=&link=-1&paginaFrom=2

Na mijn marathon werden we opgevangen door enkele bevallige centrale Oost-Europese deernes, te weten Monica en Cristina. Zij hebben ons goed verzorgd en waren ook getuige van de zoveelste afgang van de Rode Duivels in één of ander Praags café. Ik heb hen nog geprobeerd uit te leggen dat we volgens onze bondscoach in een positieve spiraal zitten, maar begrijpelijkerwijs konden ze daar niet helemaal bij.

Vervolgens ging het naar Nederland voor een nieuwe week training bij de verzekeringsmaatschappij. Het was hetzelfde hotel als vorige keer, maar deze keer waren er alvast geen betalingsproblemen. Voorts een keertje naar Haarlem geweest samen met mijn Tsjechische collega Olga, en dan op vrijdag samen met een Aarschotse collega de trein richting België genomen. Dat blijkt moeilijker te zijn dan gedacht, want de Nederlandse spoorwegen zijn ronduit dramatisch. Eerst 40 minuten wachten in Roosendaal, dan een stoptrein naar Antwerpen centraal, die stopte in pitoreske plaatsen als Luchtbal en Sint-Mariaburg, om dan eindelijk thuis te komen 4uur na het vertrek in Schiphol. Dolletjes!!

En de afgelopen week dan zat ik thuis, wat voor de meesten onder jullie wellicht niet onopgemert voorbij is gegaan. Gisteren nog een lang pokertornooi afgewerkt, in hetwelke ik na grote initiele verliezen alsnog uit het dal kroop en bepaalde mensen danig op de zenuwen werkte. Jammer van de Ronde trouwens, maar volgende week beter!

Tot binnekort.