We need to have an evidence as a requirement of the client side

Goeiemiddag,

Nog steeds op zoek naar mezelf dacht ik dat een update van mijn weblog wel is interessant kon zijn. Weer twee weekjes verder, volgende week ben ik hier een half jaar, toch niet slecht vind ik zelf. Hoe lang ik hier nog ga blijven hangt uiteraard van diverse factoren af, in de eerste plaats mijn werk, dat mijn een gemengd positief gevoel bezorgd na zes maanden.

Positief zijn de collega's, de klant waarvoor ik werk, en de groeimogelijkheden die ik aantref. Ik was al back up teamleader, maar nu de echte teamleader zwanger is heeft die functie een vrij permanente betekenis gekregen. Mooi voor mij dus, al blijven de mogelijkheden om echt zelf een beleid uit te stippelen voorlopig beperkt. Maar goed, ik denk dat ik in een Westers bedrijf/multinational toch wel een paar jaar zou nodig hebben om hetzelfde te verwezenlijken als wat ik hier op zes maanden heb kunnen doen, dus dat is toch wel mooi meegenomen.

Negatief dan weer zijn de arbeidsvoorwaarden, en dan spreek ik niet alleen over het loon, maar ook over de open office space, en de bij wijlen behoorlijk incompetente beslissingen die het management hier neemt, zoals het verbieden van koffie op de vloer. Dit verbod werd overigens met gematigd succes aangevochten bij een aantal hogere regionen, zowel bij de klant als bij Infosys. Toch erg als ne mens daar al zijn tijd moet gaan insteken.

Voorts gaat het hier erg goed, eerder op de week werd het nieuwe Infosys-gebouw ingehudligd, en voor de gelegenheid kwam ook de stichter van dit bedrijf naar Brno, en als bij toeval werd ik uitgenodigd om samen met een tiental anderen met hem te dineren. Nog toevalliger kwam ik naast hem aan tafel terecht, hetgeen in India een geweldige prestatie schijnt te zijn die mij een gegarandeerde bruidschat van ettelijk vee en land zou opleveren. In West-Europa blijft de imapct van deze gebeurtenis voorlopig beperkt tot zelfs onbestaande.

Voort weinig te melden, in juli kom ik voor een vijftal dagen naar België met Daniela, en ik ga in juni ook nog een weekend naar Boedapest met mijn ouders. Tot binnekort!!!

"Laat die Indiërs maar is met hun eigen rommel werken"

Bien alors, hier gaan we weer.

Afgelopen weekend trok ik samen met mij Slovaakse deerne richting haar thuishaven, gelegen ergens tussen Nitra en Banska Bystrica in Midden-Slovakije. Haar ouders wonen er in een appartement, en een drietal kilometer verder hebben ze een weekendhuis (elke zichzelf respecterende Tsjechoslovaak heeft ergens een cottage die hij al doe-het-zelvend heeft gebouwd in meer linkse tijden). De natuur aldaar is erg mooi, de Ardennen maar dan iets hoger gelegen, met een redelijk gevarieerde vegetatie.

Het was zeer aangenaam, ook het feit dat het weekendhuis geen vverwarming heeft en er dus per kachel moest worden verwarmd, kon me erg bekoren. Gelijk in de goeien ouwen tijd, zouden enkele oudere familieleden van me zeggen.

Een ander voordeel was, naast de geimproviseerde BBQ's, dat ik me op zondag kon inviteren bij Daniela's ouders om een paar kilometer van Parijs-Roubaix te zien (de laatste 100 om precies te zijn).

Voorts gaat het hier zijn gewone gangetje, het Nederlands team draait op volle touren, en ik ben terug wat aan het lopen, om ergens midden mei een lokaal wedstrijdje te lopen.

Gegroet,

Frantisek

Tight spelen

Een kleine update is op deze zonnige paasmaandag wel op zijn plaats. Aangezien mijn vorige post van ergens in maart dateert, zal ik maar beginnen met een bondig overzichtje van de dingen die ik sindsdien gedaan heb.

Te beginnen met het weekend van 24 maart, wanneer ik naar Praag reisde om aldaar de halve marathon te lopen. Mijn collega Daan had zijn welwillende vriend Rik Ceulemans, Belgisch Kampioen in het veldlopen en op de marathon, gevraagd om een gratis inschrijving voor ons beiden te versieren, hetgeen met verve gelukt is. Bijgevolg stond ik die zaterdagmorgen klaar op de Karlsbrug, met het nummer 49 rond mijn lenden, vrij vertaal helemaal vanvoor in het pak. Al snel bleek dat het geen briljant idee was om mij ter zelfder hoogte als de professionele Kenianen te laten starten, en ik werd een hele wedstrijd lang voorbijgesneld. Dit was vooral van toepassing op delaatste kilometers, in dewelke ik compleet leeg was, en enkele wandelpauzes moest inlassen. Maar goed, ook een slechte ervaring heeft positieve gevolgen voor de toekomst, althans dat hoop ik. Uiteindelijk staat hier de definitieve uitslag: http://www.tds-live.com/wtrpg/language.jsp?locale=2057&id=1256&manager=-1&gps=-1&messaggio=&link=-1&paginaFrom=2

Na mijn marathon werden we opgevangen door enkele bevallige centrale Oost-Europese deernes, te weten Monica en Cristina. Zij hebben ons goed verzorgd en waren ook getuige van de zoveelste afgang van de Rode Duivels in één of ander Praags café. Ik heb hen nog geprobeerd uit te leggen dat we volgens onze bondscoach in een positieve spiraal zitten, maar begrijpelijkerwijs konden ze daar niet helemaal bij.

Vervolgens ging het naar Nederland voor een nieuwe week training bij de verzekeringsmaatschappij. Het was hetzelfde hotel als vorige keer, maar deze keer waren er alvast geen betalingsproblemen. Voorts een keertje naar Haarlem geweest samen met mijn Tsjechische collega Olga, en dan op vrijdag samen met een Aarschotse collega de trein richting België genomen. Dat blijkt moeilijker te zijn dan gedacht, want de Nederlandse spoorwegen zijn ronduit dramatisch. Eerst 40 minuten wachten in Roosendaal, dan een stoptrein naar Antwerpen centraal, die stopte in pitoreske plaatsen als Luchtbal en Sint-Mariaburg, om dan eindelijk thuis te komen 4uur na het vertrek in Schiphol. Dolletjes!!

En de afgelopen week dan zat ik thuis, wat voor de meesten onder jullie wellicht niet onopgemert voorbij is gegaan. Gisteren nog een lang pokertornooi afgewerkt, in hetwelke ik na grote initiele verliezen alsnog uit het dal kroop en bepaalde mensen danig op de zenuwen werkte. Jammer van de Ronde trouwens, maar volgende week beter!

Tot binnekort.