Prakash!

Alweer tijd voor een kleine update. Twee weekends zijn bij mijn weten voorbijgegaan sinds mijn vorige post, dus laat ik beginnen met wat ik het weekend van 13-14 mei heb uitgespookt. Niet al te veel eigenlijk, toch op zaterdag niet, want op zondag stond er het lokale loopwedstrijdje op het programma. Daan, de Belg, en Christina, zijn Roemeens aanhangsel, vergezelden mij naar Kurim, een dorp op een steenworp van Brno maar wel te midden van bosrijke heuvels. De wedstrijd was dan ook heel heuvelachtig, geen meter vlak en wel 300 meter hoogteverschil te overwinnen op 8,7 km. Ik heb dan ook serieus afgezien, door de hitte; een gevoel dat werd aangewakkerd doordat ik mijn rugzak inclusief zonnebril was vergeten op de trein.

Het resultaat lag ergens in de lijn van de verwachtingen, niks bijzonder, voor de liefhebbers hier de link: http://www.kurim.cz/kbl/r2007/podlesi2007m.html
Na de wedstrijd konden we terecht bij onze Zweeds/Tsjechische college Alice, die ons vergastte op een zondagmiddaglunch. Daarna terug naar Brno, en in het station van Kurim lag mijn rugzak klaar voor mij (enige telefoontjes hadden hun werk gedaan). Een dikke plus voor de eerlijkheid van de Tsjechen toch, gezien er in de rugzak toch wel wat dure spullen zaten en hij toch wel een tijdje onbewaakt gespoord heeft.

De werkweek stond wederom in het teken van een bezoek; ditmaal de CEO Europe van onze Amerikaanse verzekeringsklant. Altijd interessant, al mag Infosys wel is dringend werk gaan maken van een deftige lunch wanneer er bezoekers zijn. Weer al maagproblemen gehad na het koude buffet; Mijn flatmate Andreas "Schnitzel" Fritz is trouwens bezig aan een lovenwaardig initiatief om de "employee satisfaction" te verhogen, misschien zijn we deze keer wel op de goeie weg. Al zullen toekomstige loonsonderhandelingen van mijnentwege misschien wel het tegendeel bewijzen.

Afgelopen weekend, dit had dus betrekking op 19 en 20 mei, heb ik me een beetje in het Culturele leven van Brno gestort. Op vrijdag vuurwerk, op zaterdag naar de Zoo, eentje die er best mag wezen trouwens, en zaterdagavond was er een soort van Museumnacht, waarbij alle musea gratis geopend zijn en open blijven tot na middernacht. Ikzelf koos voor het "Muzeum Romsky Cultury", of te wel een zigeunermuseum in de zigeunerbuurt. Gezien de vooroodelen van mijn geliefde tegen "Gitans" toch een beetje een beproeving, maar ik vond het best wel interessant. Na Roemenië zijn er in Europa trouwens nergens meer Roma's dan in Spanje. In België zijn er rond de 15 000.

Op zondag was er de nationale feestdag van Kameroen, en was er een etentje op initiatief van Achille Momo Brice Anague, de punisseur die ook in de keuken zijn mannetje weten te staan. Een behoorlijk zatte bedoening en zeer veel gelachen met het misschien wel gekende "Never have I ever"-spel.

Dat was het zo ongeveer voor nu, volgende keer meer weer.

Poisson ou poison?

Na met veel vreugde te hebben vastgesteld dat de reacties wederom aantrekken, zal ik mij ter dienste van de trouwe bezoeker stellen en een update placeren. Vorige week werd gekenmerkt door vier werkdagen en een weekend, alsmede Konnigingedag, hetgeen ik fervent vier aangezien ik voor een Nederlandse klant arbeit. 1 mei is dan weer geen feestdag bij onze Noorderbure, na de Deltaramp in 1953 heeft men daar alle socialisten op een bus naar de Costa del Sol gezet.

Afgelopen weekend was ik in Brno met Daniela, en wat is er romantischer dan een bezoek aan de Botanische tuinen van Brno op zaterdag? Weinig, u hoort het al, met het ouder worden wordt ik ook wat groener, en dus heb ik intens genoten van deze ervaring. Daarnaast waren er twee feestjes vorige week, eentje ter House Warming van Djura en Paul, Nederlanders, Paula, Finse, en Allessandro, Romein. Het andere was ter afscheid van Alba, een Catalaanse die 8 maanden bij ons heeft gewerkt en nu terug naar het, toegegeven, iets beestigere Barcelona vertrekt. Twee keer een goed feestje, was al even geleden, heeft wel deugd gedaan.

Op het werk vecht ik nog steeds tegen alle vormen van Indische bureaucratie, alsmede no-coffeerules. Een echte kruistocht is het soms, maar ik volhard in de boosheid. Bis Bald!